Ağıtlar

Bu kısa kitap tartışmasız Kutsal Kitap'taki en hüzünlü kitaptır. Gelenek, Babilliler şehri yok ettikten sonra Yeruşalim'in dumanı tüten harabeleri arasında oturan Yeremya tarafından yazıldığını söyler. Bu sadece rastgele bir ağlayış koleksiyonu değildir; son derece yapılandırılmış bir şiirdir. Beş bölümden dördü akrostiştir, yani her ayet İbrani alfabesinin birbirini izleyen bir harfiyle başlar. Yazar bu katı yapıyı, kederinin kaosuna bir düzen getirmek için kullanır.

Metin, kuşatmanın dehşetini grafik ayrıntılarla anlatır—açlık, ölüm ve toplumun tamamen çöküşü. Okuyucuyu acının yanından geçip gitmek yerine onunla oturmaya zorlar. Trajediye karşı kederin uygun bir tepki olduğunu doğrular.

Yine de, bu karanlığın tam ortasında, kitabın merkezinde (Bölüm 3), bir ışık huzmesi kırılır. Yazar ünlü bir şekilde şöyle der: "Sadakatin büyüktür; merhametin her sabah tazedir." Bu kasıtlı yerleştirme, umudun acıdan kaçarak değil, tam onun merkezinde keşfedildiğini öne sürer. Yeruşalim'in harabelerinden, Hezekiel'in garip görümleriyle zaten sürgünde olanlara dönüyoruz.