Vaiz

Bu kitap, Süleyman'ın Özdeyişleri'ne şaşırtıcı bir denge unsuru olarak durur. "Öğretmen" (Kohelet) olarak bilinen yazar, hayatın genellikle adil olmadığını ve öngörülemez olduğunu gözlemler. İbranice "Hevel" kelimesini tekrar tekrar kullanır; bu kelime genellikle "anlamsız" veya "boş" olarak çevrilse de, kelime anlamı "buhar" veya "duman"dır. Hayat güzel ve gizemlidir ama onu tutamazsınız; parmaklarınızın arasından kayıp gider.

Öğretmen, ölüm gerçeğiyle boğuşur. Ölümün herkese—bilgeye ve akılsıza, zengine ve fakire—geldiğini fark eder ve bu da tüm insan hırslarını beyhude gösterir. Kulağa karamsar gelse de, sonuç aslında özgürleştiricidir. Geleceği kontrol edemeyeceğimize göre, Tanrıcılık oynamayı bırakmalıyız. Bunun yerine, bugünün basit armağanlarının tadını çıkarmaya davet ediliriz: iyi yemek, iş ve güneş ışığı.

Kitap egomuzu ve kontrol ihtiyacımızı yıkar. Ezgiler Ezgisi'nin tutkulu şiirinde keşfedilen, ölümün kesinliğine rakip olabilecek tek güç için sahneyi temizler.